Nie ma żadnej wzmianki na temat rodziny Świętej z wyjątkiem napisu znalezionego w jednej z grot: „Ja, Rozalia Sinibaldi, córka Boża, postanowiłam dla miłości Chrystusa zamieszkać tutaj”. Te relikwie świętej zostały odnalezione przez dwóch murarzy w 1624r.
Tradycja ustna mówi, że przybyła do Palermo jako jedna z dwórek królowej Małgorzaty, żony Gugliemo I zwanego Złym.
Opuściła ludzkie wygody i udała się do pustelni usytuowanej na górze żyjąc w samotności i spędzając godziny na modlitwie. Jednak organizm Świętej, nie przyzwyczajony do surowego życia, nie wytrzymał pokut. W wieku ok. 35 lat pożegnała ziemię dla ojczyzny niebieskiej.
Podanie głosi, że w roku 1624 zaraza dziesiątkowała
mieszkańców Palermo. Św. Rozalia ukazała się we śnie najpierw jednej z chorej a
potem myśliwemu. Temu ostatniemu wskazała miejsce, gdzie leżą jej kości i
poleciła by je niesiono procesjonalnie przez miasto. Tam gdzie niesiono
szczątki Świętej, chorzy powracali do zdrowia, a zaraza ustawała. Dlatego św.
Rozalia była potem wzywana jako patronka, chroniąca od zarazy.
Od tamtej pory, dla upamiętnienia tego wydarzenia, w Palermo co roku odbywa się procesja. Jej celem dzisiaj są prośby o uwolnienie od zła, które dotyka ludzkość.
Kult
św. Rozalii na Sycylii a przede wszystkim na Monte Pellegrino (Góra
Pielgrzymów) jest bardzo żywy. W katedrze, w Palermo wybudowano ku czci Świętej
osobną kaplicę. A Papież Urban VIII w roku 1630 zaliczył ją w poczet świętych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.